Z okazji 10. lat Dowodów opowiemy Wam o okładkach dawniej wydanych przez nas książek: Anna Goc pisze w słowie odautorskim: „Głusza – to miejsce z dala od ludzi. Po naradach z głuchymi bohaterami tej książki zdecydowaliśmy, że słowo »głusza« przetłumaczymy na PJM [Polski Język Migowy], używają określenia »pusto dookoła«. To właśnie ten znak miga postać na okładce”. Ania poprosiła jednego ze swoich bohaterów, żeby nagrał filmik, jak „miga” znak GŁUSZA, a następnie na podstawie tego filmiku Krysia Kaleniewicz narysowała „migającą” postać na okładkę. Dominika Jagiełło wyjątkowo wyśrodkowała nazwisko autorki i tytuł, żeby napisy znalazły się pomiędzy dłońmi postaci. #głusza #glusza #goc #annagoc #dowody #wydawnictwodowody

Piątkowy wieczór we @wrzenie_swiata 💥 PS Żak obiecał, że opowie między innymi o podręczniku wróżenia z genitaliów...

Z okazji 10. lat Dowodów opowiemy Wam o okładkach wydanych przez nas książek: Książka Olgi Gitkiewicz to kolaż, witraż ułożony z losów Wandy, Haliny i Krystyny noszących takie samo nazwisko. Postanowiliśmy nawiązać do tego, tworząc na okładce taki kolaż z wizerunków trzech kobiet. Ale potrzebowaliśmy zdjęcia syrenki warszawskiej (ponieważ ma ona twarz Krystyny Krahelskiej) en face. Wyobraźcie sobie, że pośród setek zdjęć pomnika nie ma takiego z przodu, nie pod kątem… Dlatego pewnego ranka redaktorka naczelna poszła z mężem na wybrzeże, on wspiął się na syrenkę, wyciągnął statyw z aparatem wysoko nad głowę – przed twarz Krystyny Krahelskiej – a ona zdalnie klikałam spust migawki. "Gdyby złapała nas wtedy policja, zwalilibyśmy wszystko na Gitkiewicz!" - mówią. PS Teraz już wiecie, jak bardzo poświęcamy się dla wydawnictwa.

Wśród dziewiętnastu wyczekiwanych przez siebie premier książkowych nadchodzącej jesieni redaktor Wojciech Szot wymienia dwa reportaże Dowodów. SZKODNIKI: "O tym lesie chcę czytać. Zwłaszcza, że autorka jest osobą, która o Puszczy naprawdę wie niemal wszystko". OZLAND: "Pragnę więcej historii o tym, że w świecie niezbyt radośnie wyglądających koali, jest wiele niezbyt radosnych ludzkich i nieludzkich historii". Borodaj już możecie czytać! Burton - wkrótce. #premiery #dowody #ozland #szkodniki

Piątkowa noc to @nocksiegarn ! Co prawda oficjalnie nasza ulubiona księgarnia @wrzenie_swiata zapomniała zgłosić się do akcji, ale przecież może wesprzeć ją nieoficjalnie 🙃 W końcu chodzi o to, żeby świętować razem i wśród książek. 18:30: @rafal_zak_pisze opowie o dobrych książek o złej nauce i o złych książkach o dobrej nauce. Będzie to wykład raczej (nie)poważny, a do tego z powerpointem (albo przynajmniej pokazem slajdów). 19:30 @szczygiel_mariusz przeczyta przedpremierowo fragment eseju Katarzyny Sobczuk MAŁA EMPIRIA o wczesnej starości i zagadce rodzicielstwa. 20:00 @julianna_jonek_springer przeczyta przedpremieorowo fragment książki OZLAND. PRZESTRZEŃ JEST WSZYSTKIM czyli reportażu Agnieszki Burton z Australii. ⭐️

Troje uśmiechniętych ludzi i SZKODNIKI, czyli Dorota Borodaj z książką u Weroniki Wawrzkowicz i Patryga Rabiegi w audycji SOBOTNI BRZASK. Kto zaspał, ten może odsłuchać online ☘ #dorotaborodaj #szkodniki #puszczabialowieska #PuszczaBiałowieska #dowody

ZAPOWIEDŹ Kraina, czyli Country, jest dla australijskich Tradycyjnych Właścicieli najważniejsza: wszystko dla niej, o niej, dzięki niej. OZLAND to opowieść o Australii. O miłości do swojego miejsca na ziemi. O łasych pelikanach skuszonych przez terra incognita, czyli dziki, niczyj ląd zamieszkany przecież od dziesiątek tysięcy lat przez najstarszą, nadal istniejącą kulturę na świecie. O ekscentrycznych Europejczykach omamionych gorączką złota i polowaniach na warkoczyki Chińczyków. O Starych Ludziach wykradzionych z miejsc wiecznego spoczynku na potrzeby europejskiej nauki i muzealnych wystaw. O walce z przemysłem wydobywczym i o katastrofie klimatycznej, przez którą każdego roku giną miliony zwierząt. O tym, że – jak wierzą Rdzenni Australijczycy – jedno wypływa z drugiego i wszystko jest jednością. Aby opowiedzieć o jakimś miejscu, trzeba w nim żyć, stać się jego częścią, nie wystarczy wpaść na rok lub dwa lata. Agnieszka Burton, mieszkająca od dwudziestu lat w Melbourne, zdziera z mapy Down Under, Oz, Edenu, Elizjum wypolerowaną warstwę lucky country. Powłokę nagromadzoną na australijskiej historii od czasów kolonizacji. Pisze o dwóch Australiach, bo oto spod angielskich nazw geograficznych wychodzą te rdzenne. Między płotami farmerskich stacji wiją się pradawne Ścieżki Śnienia, na mapie wykwitają żółte kropki w miejscach kolonialnych masakr. Dla Pierwszych Narodów przestrzeń od zawsze była źródłem mądrości i darzyły ją one nieskończonym szacunkiem, podczas gdy przybyli na okrętach biali chcieli ją posiąść i sobie podporządkować. Za wszelką cenę. Burton pojechała na daleki Outback, do tasmańskich lasów deszczowych, do zrujnowanego miasteczka, które w czasach gorączki złota było „królową zachodu”. Spędziła godziny na „przędzeniu słów” z Pierwszymi Narodami. Wysłuchała opowieści o skradzionych kościach Przodków i Skradzionych Pokoleniach, o drzewach narodzin, drzewach kajakach i drzewach przewodnikach, o językach, które trzeba obudzić, o nieustępliwych ekowojownikach, o duchach, spirits, widmach, o prastarych Śnieniach i gwiazdach, które pokazują ludziom, jak żyć, aby nie zniszczyć Krainy. Ponieważ ludzie nie posiadają Krainy – to ona posiada ludzi.

Z okazji 10. lat Dowodów opowiemy Wam o okładkach dawniej wydanych przez nas książek: Szczygieł napisał we wstępie: „Po wprowadzeniu stanu wojennego, gdy kilkunastu dziennikarzy – w tym Krall – opuściło tygodnik »Polityka«, reporterkę przygarnął miesięcznik »Wiadomości Wędkarskie«. Był przechowalnią dziennikarzy, których wyrzucono albo którzy sami odeszli z oficjalnej prasy. Miała tam rubrykę Smutek ryb z rozmowami. (...) Czytelnicy i czytelniczki (autorka upierała się, że jej rubryka w miesięczniku przeznaczona jest dla żon wędkarzy) docenili to zaangażowanie, bo Hanna Krall wygrała plebiscyt na ulubioną autorkę”. Pani Hanna, chociaż znana głównie z opowieści z czasów drugiej wojny światowej, ma wiele dystansu i humoru. Chcieliśmy, żeby ta książeczka, tak niecharakterystyczna w jej twórczym dorobku, była przewrotna nie tylko pod względem treści, ale i wyglądu. Ryby narysowała dla nas Izabella Zychowicz. Dominika Jagiełło najpierw dała z przodu rybi pysk, a ogon z tyłu. „A gdybyśmy to zamieniły?” – zaproponowała redaktorka naczelna. Ciekawostka: po złączeniu dwóch książek powstaje ryba w całości! #smutekryb #dowody #wydawnictwodowody

Z okazji dziesięciolecia Dowodów opowiemy Wam o okładkach tych nieco dawniej wydanych przez nas książek: Książka z serii Stehlík (to Szczygieł po czesku!). Ta seria jest czeska od okładki do okładki, ponieważ grafiki są autorstwa czeskiej artystki Kateřiny Sidonovej, córki rabina Pragi. Kateřina była nauczycielką angielskiego i tłumaczką, a dopiero po przejściu na emeryturę odkryła w sobie zew talentu. Jej grafiki są odjechane tak samo jak literatura czeska! Co ciekawe podczas jednych z targów książki w Warszawie nad naszym stoiskiem była żerdź stadionu, na której lubił przesiadywać gołąb. Codziennie robił kupę w tym samym miejscu: prosto na "Fabrykę Absolutu"... Szczygieł był zachwycony gołębiem-czechofilem! #wydawnictwodowody #dowody